دلم که می گیرد
بهانه گیر می شوم آنقدر که آسمان ها هم از دستم آرامش ندارد گاه با او می گویم خوش بر احوالت با آن همه ستاره این ستاره ها درونت را متحول می کنند روشنت می سازنند ، نجاتت می دهند نه مثل من که ... من که از باطن تاریک خودم رنج می برم و گاه غرق در تاریکی آن می شوم و چشمانم در برابر همه چیز نا بینا می شود نمی دانم چرا ستاره ای در وسعت نه چندان پهناور من سو سو نمی کند خدا می داند به راستی خوش به حال خدا که اینقدر می داند ؛
نظرات شما عزیزان:
Shirazi 
ساعت18:11---24 اسفند 1390
Salam Khobi Man Mikham Ba Shoma Tabadole Lik Konam
lOTFAN bIA mANO lINK kON bAD bE mAN bEGO tA mAn biam shomaro link konams
|
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
